پیش بینی سرسختی خانواده توسط فراغت و انجام فرائض دینی در منزل با واسطه‌گری کیفیت ارتباط در خانواده

مقدمه: با گسترش نگرانی‌ ها از آمار طلاق و گسست پیوندهای خانوادگی، مشاوران و متخصصان خانواده نیاز بیشتری به فهم عوامل مؤثر بر مفاهیمی همچون سرسختی خانواده احساس می‌کنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پیش‌بینی‌کنندگی فراغت خانواده و انجام فرائض دینی در منزل در سرسختی خانواده و همچنین نقش واسطه‌ای کیفیت ارتباط خانواده در روابط بین متغیرهای پیش‌بین و ملاک انجام گرفته ‌است. روش: مطالعه حاضر از نوع همبستگی است. به همین منظور 125 نفر از ساکنین شهرستان کرمانشاه به روش نمونه‌گیری جامعه‌ی در دسترس برای تکمیل پرسشنامه‌ های فراغت خانواده ((FLAP و فعالیت‌های دینی در منزل(FAITHS) و کیفیت ارتباط (FCS) و سرسختی خانواده (FHI) انتخاب شدند. پس از گردآوری داده‌ها از همبستگی پیرسون و همچنین رگرسیون متوالی همزمان (روش بارون و کنی) برای آزمون فرضیه‌ها‌ی تحقیق استفاده گردید. یافته‌ ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که متغیرهای پیش‌بین توانستند به طور معناداری سرسختی خانواده را تبیین کرده و کیفیت ارتباط در خانواده  نیز در این میان نقشی واسطه‌ای را ایفا کند. نتایج: می‌ توان چنین استنباط کرد که  التزام خانواده‌های ایرانی به فعالیتهای فراغتی و همچنین انجام دسته‌جمعی برخی فرائض دینی در منزل علاوه بر اینکه موجب افزایش کیفیت ارتباط در خانواده می‌شود، می‌تواند تا حدودی از گسستگی خانواده در هنگام رویارویی با سختی‌ها و چالش‌های فراروی جلوگیری کرده و پایداری و استقامت آنها را افزایش دهد